۱. برف سفید نیست
از تعجب شاخ درآوردید؟ همه ما خاطره‌ای از دیدن یک روز برفی سفید داریم حتی اگر زیاد واضح نباشد. همان‌طور که هر برفی به‌خوبی به شما خواهد گفت، «چیزهای سفید درواقع سفید نیستند، بلکه شفاف هستند.»
سفیدی برف به این دلیل است که نوری که از آن بازتاب می‌شود باعث می‌شود که برف سفید به نظر برسد، در حالی که اضلاع مختلف دانه‌های برف نور را در جهات مختلف پراکنده می‌کنند و کل طیف رنگی را پخش می‌کنند.
برف همچنین می‌تواند در طیف گسترده‌ای از رنگ‌های دیدنی زیبا ظاهر شود. گرد و غبار، آلودگی یا جلبک‌های آب شیرین سرد دوست (کرایوفیل) می‌توانند آن را سیاه، نارنجی یا آبی‌رنگ کنند. رنگ صورتی یا «برف هندوانه‌ای» که توسط جلبک‌های حاوی آستاگزانتین ایجاد می‌شود، ماده‌ای شیمیایی مشابه آنچه در هویج یافت می‌شود، در نوشته‌های اولیه ارسطو ذکر شده است.
۲. آنچه شما فکر می‌کنید یک دانه برف است، یک دانه برف نیست
تصویر کلاسیک یک دانه برف با شکل ستاره و شش بازو، در واقع یک کریستال برف است. دانه‌های برف می‌توانند طیف وسیع‌تری از تشکیل‌های کریستالی باشند، از یک بلور تا یک خوشه کوچک تا آنچه کنت جی لیبرشت، یکی از طرفداران دانه‌های برف در مؤسسه فناوری کالیفرنیا، «دانه‌های برف هیولا» می‌نامد که ناشی از برخورد کریستال‌ها در هوا و به هم بچسبانید تا گلوله‌های پفکی شل‌وول تشکیل دهید؛ اما کریستال برف همان چیز کوچکی است که وقتی مولکول‌های آب به صورت شش ضلعی قرار می‌گیرند و با هم منجمد می‌شوند، تشکیل می‌شود.
هنگامی که یک قطره آب به‌عنوان یک هسته یخ منجمد می‌شود، در یک محیط فوق اشباع رشد می‌کند – که در آن رطوبت مایع با یخ فراتر از نقطه تعادل خود در دماهای زیر انجماد وجود دارد. سپس این قطره با رسوب مولکول‌های آب در هوا (بخار) روی سطح کریستال یخ که در آنجا جمع می‌شوند رشد می‌کند. از آنجایی که تعداد قطرات آب به دلیل فراوانی بسیار زیاد از بلورهای یخ بسیار بیشتر است، بلورها قادرند تا صدها میکرومتر یا میلی‌متر در قطرات آب رشد کنند.
۳. در واقع هزاران کلمه اسکیمویی معادل «برف» وجود دارد
کمی کلیشه‌ای است اگر این را بگوییم، اما سعی کنید آن را درک کنید: در واقع درست است. این جمله در اصل توسط فرانتس بواس، انسان‌شناس، در سال ۱۹۱۱، زمانی که او در حال سفر در مناظر یخی جزیره بافین کانادا بود، بیان شد. در آنجا، او به طیف گسترده‌ای از اصطلاحات برای همه اشکال مختلف برف، از «برف ملایم باریدن» (aqilokoq) تا «برفی که برای راندن سورتمه خوب است» (piegnartoq) اشاره کرد و اظهار داشت که در صورت وجود، نه ده‌ها کلمه برای نشان دادن برف‌های مختلف وجود دارد بلکه اسکیموها صدها کلمه برای آن دارند.
اگرچه این ادعا در سال‌های پس از آن به شدت (سرد) مورد بحث قرار گرفته است، ایگور کروپنیک انسان‌شناس اخیراً ادبیات ۱۰ اینویت و یوپیک (دو شاخه اصلی مردم اسکیمو) را مورد مطالعه قرار داد و دریافت که هر گویش دارای کلمات متمایز متعددی برای اشاره به برف دارند.
۴. برف در سیراکوز، نیویورک غیرقانونی شد
شهر سیراکیوز در شمال نیویورک یکی از برفی‌ترین شهرهای ایالات‌متحده است که می‌تواند برای کسانی که در آنجا زندگی می‌کنند کمی خسته‌کننده باشد. در سال ۱۹۹۲، در تلاشی سر زبان برای مهار هجوم سالانه، شورای مشترک شهر فرمانی را تصویب کرد که برف قبل از شب کریسمس را غیرقانونی اعلام کرد و بیان داشت: «به نمایندگی از شهروندان خسته از برف شهر حل شود. سیراکیوز، هر گونه بارش برف بیشتر تا ۲۴ دسامبر ۱۹۹۲ به صراحت در شهر سیراکیوز غیرقانونی است.»
قطعنامه احتمالاً تأثیر کمی خواهد داشت. این شامل هیچ جریمه‌ای برای تخلف نمی‌شود و مادر طبیعت هر ماه آوریل به طور متوسط ۳٫۷ اینچ برف در اینجا می‌ریزد.
حیف که مادر طبیعت از قوانین انسانی پیروی نمی‌کند. بر اساس داده‌های Weather Underground، بارش برف (خفیف) در ۲۴ ام آغاز شد و سپس سه برف دیگر در هفته بعد بارید.
۵. سرعت برف
برف اغلب با سرعتی بین ۱ تا ۴ مایل در ساعت می‌بارد که بستگی به جرم و سطح دانه‌های برف و همچنین شرایط محیطی پیرامون بارش آن دارد.
دانه‌های برفی که هنگام سقوط آب فوق سرد را جمع‌آوری می‌کنند، می‌توانند با سرعت ۹ مایل در ساعت بریزند، اما دانه‌های برف، همان‌طور که بیشتر مردم آن‌ها را تشخیص می‌دهند، تمایل دارند با سرعت ۱٫۵ مایل در ساعت به پایین شناور شوند تا به زمین برسند.
تکه‌های بزرگ برف مانند چتر نجات عمل می‌کنند و کندتر سقوط می‌کنند، اما گلوله‌های برفی مانند هسته که به نام «گروپل» شناخته می‌شوند، می‌توانند بسیار سریع‌تر سقوط کنند. دما نیز یک عامل است. دانه‌های برف سنگین و مرطوب – از آن دسته‌هایی که وقتی دما بالاتر از صفر است می‌ریزند – سریع‌تر می‌ریزند. به‌طور شگفت‌انگیزی، سرعت سقوط دانه‌های برف مستقل از باد افقی است. حتی در هنگام وزش بادهای شدید، آن‌ها همچنان با سرعت ۱ تا ۶ فوت در ثانیه سقوط می‌کنند.
۶. ترس از برف
کلمه شیونوفوبیا که از واژه یونانی chion به معنای برف و فوبوس برای ترس گرفته شده است برای توصیف وضعیت ترس از برف استفاده می‌شود.
اغلب تصور می‌شود که ترس ناشی از رویدادهای دوران کودکی است، مانند تصادف با سورتمه‌سواری یا برخورد با گلوله برفی و علائم شامل عرق سرد و حملات پانیک است.
شیونوفوبیا یا ترس شدید از برف نوعی از فوبیا است که به‌عنوان فوبیای محیطی طبقه‌بندی می‌شود. فوبیای محیطی شامل سایر فوبیاهای مرتبط با آب‌وهوا مانند ترس از رعدوبرق (استرافوبیا) و ترس از باد (آنکرافوبیا) می‌شود.
طبق گزارش انجمن هواشناسی آمریکا، فوبی‌های محیطی مانند شیونوفوبیا دومین زیرگروه رایج فوبیا هستند.
شیونوفوبیا فقط یک بیزاری از برف یا ترس منطقی از پیش‌بینی‌های شدید آب‌وهوا نیست. این یک ترس غیرمنطقی از برف است که معمولاً با ترس از مرگ یا آسیب بدنی مرتبط است. اگرچه فوبیا می‌تواند در تجربیات افراد مختلف خود را به‌طور متفاوت نشان دهد، اما معمولاً دو ترس اصلی در پس شیونوفوبیا وجود دارد: ترس از برف‌گرفتگی و ترس از گیر افتادن در برف.
۷. عکاسی از دانه‌های برف
اولین کسی که از یک دانه برف عکس گرفت، یک کشاورز از شهر کوچک جریکو در ورمونت، ایالات‌متحده بود. ویلسون بنتلی پس از سال‌ها آزمایش برای اتصال میکروسکوپ به دوربین دمنده، در سال ۱۸۸۵ موفق شد اولین عکس از دانه‌های برف را بگیرد.
او در طول زندگی خود از بیش از ۵۰۰۰ دانه برف عکس گرفت و حتی کتابی پر از ۲۴۰۰ تصویر منتشر کرد.
اگرچه این تصاویر در آن زمان فقط به قیمت پنج سنت فروخته می‌شد، اما اکنون به نظر می‌رسد که به شکل‌گیری دنیای عکاسی علمی کمک کرده است. دانه‌های برف با تقارن ظریف و ساختارهای کریستالی منحصربه‌فرد خود، از آن زمان به سوژه جذابیت عکاسان تبدیل شده‌اند.
۸. هر دانه برفی منحصربه‌فرد است
بخشی از جذابیت ماندگار دانه‌های برف ظاهر پیچیده و تنوع تقریبا بی‌نهایت آن‌هاست، به این معنی که همه دانه‌های برف منحصربه‌فرد هستند. تعداد احتمالات تفاوت‌های ظریف در دما و رطوبت به‌عنوان دانه‌های برف به زمین بی‌حدوحصر است.
اگر از نزدیک به دانه‌های برف نگاه کنید، ویژگی‌های فردی بی‌شماری را مشاهده می‌کنید که همگی به دلیل کوچک‌ترین تغییر در محیطی که در آن شکل‌گرفته، از جهت یا شکل کمی متفاوت شکل گرفته‌اند.
دما و رطوبت – رطوبت هوا – بر شکل بلورهای یخ نیز تأثیر می‌گذارد. در دمای ۲۳ درجه، کریستال‌های یخ بلندتر و بیشتر شبیه سوزن یا ستون به نظر می‌رسند. در ۵ درجه، آن‌ها مانند صفحات صاف‌تر هستند.
با این حال، این احتمال وجود ندارد که هر دانه برفی که تاکنون باریده است، با یکدیگر متفاوت بوده باشد.
بزرگ‌ترین ایگلو ساخته شده
رکوردهای جهانی گینس به‌تازگی تأیید کرده است که خدمه ساختمان Iglu-Dorf (سوئیس) با پشتیبانی ولوو، بزرگ‌ترین ایگلو (برفی) گنبدی تاکنون را در زرمات سوئیس ساخته‌اند که ارتفاع آن ۱۰٫۵ متر است و قطر داخلی وسیع ۱۲٫۹ است. متر (۴۲ فوت ۴ اینچ).
این تلاش در جشن بیستمین سالگرد تاسیس شرکت هتل منجمد سازماندهی شد. سخنگوی ایگلو دورف در درخواست رکورد خود نوشت: «به‌عنوان آغازگر ایگلو یک شبه در اروپا می‌ماند، ما می‌خواهیم به جهان نشان دهیم که می‌توانیم بزرگ‌ترین ایگلو را بسازیم.»
خدمه‌ای متشکل از ۱۸ نفر این سازه یخی غول‌پیکر را تنها در سه هفته با استفاده از تقریبا ۱۴۰۰ بلوک برف ساختند.
پس از تکمیل این ایگلو، هنرمندان حرفه‌ای برفی شروع به تزئینات داخلی آن کردند و گردشگران اکنون می‌توانند از ساختمان یخ‌زده باشکوهی دیدن کنند که تا پایان فصل زمستان بیدار خواهد ماند.
صدای برف
آیا تا به حال توجه کرده‌اید که جهان پس از یک برف خوب چقدر آرام به نظر می‌رسد؟ وقتی برف می‌بارد، چگونه یک سکوت بر منظره می‌نشیند؟ این فقط ذهن شما نیست که شما را فریب دهد. برف دنیا را آرام‌تر نشان می‌دهد.
AccuWeather گزارش می‌دهد که جذب صدا در مقیاس ۰ تا ۱ رتبه‌بندی می‌شود. مثلاً چیزی با درجه جذب صدا ۰٫۵ ۵۰ درصد صدا را جذب می‌کند. میزان جذب صدا برف بین ۰٫۵ تا ۰٫۹ است، به این معنی که بیشتر صدای اطراف را جذب می‌کند.
دلیل اینکه برف قادر به جذب صدا است، متخلخل بودن آن است. بر اساس گزارش گسترش دانشگاه ایالتی میشیگان، دانه‌های برف کریستال‌های شش طرفه هستند و با فضاهای باز پر شده‌اند. این فضاها امواج صوتی را جذب می‌کنند و جلوه‌ای آرام را بر روی پوششی از برف ایجاد می‌کنند.
وقتی صحبت از خاموش کردن دنیای بیرون می‌شود، همه بارش‌های برف برابر نیستند. فقط یک گردوغبار برف برای جذب صدا کافی نیست. طبق گفته AccuWeather، معمولاً چند اینچ برف برای داشتن یک اثر آرام‌بخش قابل توجه لازم است.
منبع : سایت لیست میکس
تهیه کننده : علیرضا سینی چی ( معاون فن آوری )
تایید کننده : رسول سمیعی ( معاون آموزشی دبیرستان )